Jak można opisać obecną sytuację nauczycieli w Polsce?

Dzisiejszy nauczyciel? Obciążony zbyt obszerna podstawą programową. Pędzący z lekcji na lekcję, z lekcji na dyżur na korytarzu, z dyżuru dalej na kolejną lekcję. A potem często jeszcze pędzący dalej, na korepetycje, żeby dorobić do pensji. Zostaje tak mało czasu na drugiego człowieka. Na siebie.

Często niedoceniany (przecież pracuje tylko 18 godzin – co to za praca?, ma ferie, wakacje). A przecież, żeby stanąć przed klasą oferując kreatywne lekcje, ciekawe projekty, innowacyjne metody pracy potrzeba godzin przygotowań, szkoleń, często dodatkowych kierunków studiów. Współczesny nauczyciel jest ciągle w procesie doskonalenia. A jednak okazuje się, że w razie potrzeby jest tak łatwo zastępowalny.

Chciałabym, żeby nauczyciele się tak nie czuli. Żeby organ nadzorujący był dla nich organem wspierającym. Żeby nauczyciele zarabiali tak, by nie musieli się martwić o materialne jutro. W każdej branży najwyższym docenieniem pracownika jest jego wynagrodzenie. Co nasze wynagrodzenia mówią o ważności tego co robimy? A przecież wykonujemy najważniejszą pracę na świecie. Pracując na najcenniejszym kruszcu, jakim jest żywy człowiek – przyszły obywatel.

Co jest dla Pani najważniejsze w pracy z uczniami?

Uczniowie i uczennice są dla mnie jak karty książki, na których możemy wspólnie zapisać najpiękniejsze szkolne wspomnienia. Ich wspomnienia i moje. Każdy wspólny dzień tyle nas uczy. Ja uczę ich ciepła, wrażliwości na innych ludzi, tolerancji i wiary, że każdy w nas niesie w sobie wielki potencjał – trzeba go tylko odkryć. Oni uczą mnie jak ich słuchać. Umieć słuchać innych to bardzo ważna kompetencja.

Lubię myśleć o szkole jak o azylu. To piękne, ale i bardzo trudne. Nie wiem czy to możliwe, by cały budynek był takim miejscem. Ale może mieć takie przestrzenie, w których uczniowie poszukujący spokojnego miejsca mogą odpocząć, spokojnie porozmawiać. Przestrzenie do których otwiera się zwyczajne drzwi , a za nimi jest niezwyczajny świat. I ktoś, kto ma dla nich zawsze czas. I kto pamięta, że : „Uczeń przychodzi do szkoły z dwoma plecakami. W jednym ma książki i zeszyty, w drugim cały swój świat: samotność, rozwód rodziców, marzenie o sukcesie sportowym albo chorobę dziadka”. ( za K. Baryś)

Najważniejszy w pracy z uczniami jest dla mnie wzajemny szacunek i życzliwość.

Jak budować autorytet, a może ważniejsza jest przyjaźń z uczniami?

Za stworzenie w podlubelskiej szkole wyjątkowej biblioteki i centrum szkolnego życia, Wypożyczalnia Skrzydeł otrzymałam, w maju 2022 r. nagrodę im. Janusza Korczaka, w kategorii Instytucje wdrażające korczakowskie idee. Ta nagroda jest, najprościej mówiąc, dla miejsc w których dzieci są szczęśliwe. To dla mnie klucz do relacji z uczniami.

Co można zobaczyć gdy się patrzy przez pęknięte szkiełko okularów Starego Doktora? Dziecięce potrzeby i szacunek do nich. Dziecko – człowieka, bo : „Nie ma dzieci, są ludzie”. Wysłuchane, dostrzeżone, akceptowane.

Gdy szanujemy naszych uczniów – oni nas też szanują, gdy się uśmiechamy – oni też się uśmiechają. Nasz podmuch w skrzydła ich potencjałów sprawia, że i my unosimy się wysoko…

Czy w czasach cyfryzacji, kultury obrazkowej i telefonów komórkowych możliwy jest powrót młodych ludzi do książek? Jak ich zachęcać?

O pomyślności państw i narodów decyduje poziom wykształcenia społeczeństwa, a wiedza staje się najcenniejszym surowcem. Tylko czytające społeczeństwo może być zdolne do uczestnictwa w życiu społecznym i obywatelskim, rozumienia zachodzących w nim procesów.

Z badań wynika, że współcześnie powodem wykluczenia nie są już czynniki społeczne, czy ekonomiczne, a nieczytanie! To staje się głównym powodem niepowodzeń edukacyjnych, a co za tym idzie i życiowych!

To znaczy, że czytanie czyni nas obywatelami i czytanie czyni nas równymi. Wobec takich faktów musimy przede wszystkim naszych uczniów - czytelników wychować do czytania…

To misja szkoły, jako miejsca któremu leży na sercu los przyszłych pokoleń i jakość tych pokoleń. Ale czy dzisiaj, jutro młodzi ludzie będą czytali tak jak my 20-30 lat temu? Zapewne nie, bo świat się bardzo zmienił. Żyjemy w kulturze obrazkowej, zmieniają się nasze mózgi i potrzebne nam kompetencje.

Wiemy przecież, że nasze dzieci będą pracowały w zawodach, których dzisiaj jeszcze nie znamy. Dla mnie najważniejszy jest proces pokazywania, że czytanie może być przyjemnością. To oprowadzanie po książkowych światach, to wspólnie odkrywanie ukrytych sensów, odkrywanie siebie między słowami .To nie kazać lecz pokazać.

Nigdy nie oczekuje, że dziecko z książka z mojej biblioteki wyjdzie. Ma dobrze kojarzyć to miejsce…ma je pokochać – wtedy wszystkie biblioteki będą synonimem ciepła i bezpieczeństwa.

Co oznacza nazwa prowadzonej przez Panią biblioteki – Wypożyczalnia skrzydeł?

Bo każda książka to skrzydła, które niosą nas do innych światów… w dodatku światów, które sobie sami wybieramy. Takie alternatywne życia - trochę jak w grze komputerowej. Tylko nie za pomocą obrazów i dźwięków, a słów i wyobraźni. Oczkiem w głowie mojej biblioteki jest Dział skrzydeł dziecięcych. To miejsce dedykowane najmłodszym czytelnikom.

Bardzo chciałabym tej umiejętności przenoszenia się w inne światy za pomocą słów i wyobraźni nauczyć moje szkolne dzieciaki. I tak powstała Wypożyczalnia Skrzydeł. Ptaki mają skrzydła - ludzie mają książki.

To jest motto naszej biblioteki. Nie wypożyczamy tu po prostu książek – tylko skrzydła na których można dolecieć w przeróżne krainy …wiedzy, wyobraźni, fantazji. W krainy ” za górami, za lasami” , dawno, dawno temu…A ja jestem taką czarodziejką książek, czuwającą by te podróże były bezpieczne…

Chciałabym wszystkim uczniom, we wszystkich szkołach wdrukować ślad przyjemności w proces bycia z książką. A ponieważ wierzę, że książki to apteczki, książki to plasterki na trudne chwile, to nigdy nie myślałam o sobie jak po prostu o bibliotekarzu. Bardziej jak o wróżce , albo niewidzialnej ręce która podkłada właściwą książkę ,właściwej osobie we właściwym czasie, aby uleczyć duszę albo dmuchnąć w skrzydła.

Pani marzenie?

Sprawić, by każdy uczeń otwierając drzwi szkolnej biblioteki widział, nie półki z książkami, tylko historie pulsujące pod okładkami i słyszał szelest skrzydeł gotowych zabrać go do lotu w najpiękniejsze krainy słowa...I by wszystkie szkolne biblioteki były dla swoich czytelników Wypożyczalniami Skrzydeł. Także skrzydeł ich potencjałów.

Czytaj więcej

Nauczyciele

Znamy Nauczyciela Roku 2022. Została nim bibliotekarka z Pilszczyna

Iwona Pietrzak-Płachta, nauczycielka z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Pliszczynie zwyciężyła w konkursie organizowanym przez czasopismo Głos Nauczycielski. W tym roku odbyła się 20. edycja „Nauczyciel Roku”.