Pomagam znaleźć rozwiązanie

Coaching, coach to ostatnimi czasy bardzo modne słowa. Co to właściwie jest ten coaching?

Piotr Szymkowiak:

Coaching jest metodą współpracy z ludźmi. I służy pokonywaniu ograniczeń, które ludzie napotykają na swojej drodze.

Kto korzysta z pana pomocy?

Przychodzą do mnie ludzie, którzy czują, że wszystko, co mają, nie działa. A ja jestem od tego, by im uświadomić, że to nieprawda. I pomagam im znaleźć rozwiązanie. Możemy mieć np. trudności w komunikacji międzyludzkiej, a wówczas tworzymy niepotrzebne bariery porozumiewania się. Coaching jest uczeniem siebie nawzajem i wymyślaniem nowych rozwiązań. Relacje między coachowanym a coachem są partnerskie, a nie takie, jak podczas szkolenia: nauczyciel – uczeń. Coach po trosze jest terapeutą, trenerem sportowym, a po trosze wykorzystuje NLP. Może prowokować, by poruszyć klienta z miejsca. Coachowie często w kontaktach wykorzystują metaforę. Zadają pytania. Nie grzebią coachowanym w psychice, ale towarzyszą im w zmianie.

Coach musi więc być specjalistą  w każdej dziedzinie?

Nie. Przede wszystkim jest specjalistą w komunikacji międzyludzkiej. Czerpie z zebranych doświadczeń. Coach też się uczy od coachowanego.

Jak to wygląda w praktyce? Omówmy wizytę u pana na przykładzie. Dajmy na to, przychodzi do pana dyrektor handlowy i mówi: Nie umiem handlować.

A ja go pytam, co to znaczy, że nie umie handlować? Po czym poznaje, że nie umie handlować? Czego konkretnie nie potrafi?

Odpowiadam więc: nie umiem sprzedać kanapy za cenę, którą ustala producent.. Nie umiem się targować.

To ustaliliśmy, czego pani nie umie. Jeśli to jest rzeczywisty problem, który powoduje, że nie radzi pani sobie w pracy, to na coachingu będziemy wspólnie szukali sposobu, by nauczyć się targowania. Rolą coacha nie jest, jak w ramach szkolenia, przekazanie wiedzy uczniowi, który nic nie wie. Trener ma za zadanie poprowadzenie spotkania w taki sposób, by klient sam uświadomił sobie, co robi nie tak i znalazł swój sposób na poradzenie sobie z problemem. Coach zadaje pytania, przytacza swoje doświadczenia, odwołuje się do mocnych stron coachowanego.

Czyli coaching to rodzaj terapii?

Nie jestem terapeutą. Coach pracuje nad celem, a terapeuta – nad problemem. Terapia może trwać latami, a spotkania z trenerem najczęściej ograniczają się do kilku spotkań. Przeważnie od trzech do pięciu. Sesje odbywają się zwykle raz w tygodniu i trwają od 45 minut do 1,5 godziny.

I to wystarczy?

Wystarczy.

Spotykał się pan z coachem?

Tak. Czułem, że zawodowo doszedłem do ściany. Że już nic więcej w tej pracy nie mogę osiągnąć. Nie widziałem, co robić dalej. Pracowałem po kilkanaście godzin na dobę. Wyglądałem jak d'Artagnan z 50-kilogramową nadwagą. Przestałem się rozwijać i czerpać radość z tego, co robię. Czułem się niewygodnie w miejscu, w którym byłem. Mój szef bał się, że zajmę jego miejsce. Byłem gotów na zmiany.

Kiedy więc menedżer przychodzi do coacha?

Gdy odczuwa dyskomfort. Wie, że może osiągnąć więcej, ale nie wie, dlaczego nie może pójść dalej. Na pierwszym spotkaniu ustalamy cel. To osoba, dla której pracuje coach, wyznacza sobie ten cel. Ustala też, do czego chce dojść.

Menedżerowie przychodzą do pana sami, czy przysyłają ich zwierzchnicy?

Znamienita większość to osoby, które same widzą, że sobie nie radzą. Bardzo rzadko przysyłają je do mnie ich szefowie. Wówczas ustalamy ze sponsorem, co będzie dowodem skuteczności mojej pracy.

Po co szef chce opłacać spotkania z coachem? Przecież łatwiej zwolnić niedojdę i zatrudnić kogoś, kto jest już na wyższym poziomie?