„Kolorowe kredki, po prostu wszystko w tych tęczowych barwach” – mówił jakiś czas temu w programie „Minęła 20” poseł Solidarnej Polski Janusz Kowalski oceniając środowisko LGBT+. Wypowiedź ta później stała się przedmiotem wielu memów. Ale czy naprawdę jest się z czego śmiać, skoro „kolorowe ideologie” rzeczywiście nie są obce w szkole?
Ostatni piątek października to od kilku lat czas, gdy w szkołach organizowane są „Tęczowe piątki” – czy dzień solidarności z młodzieżą LGBT+. W tym roku wydarzenie ma mniej charakter szkolny, bardziej ogólnospołeczny. To plakaty, billboardy i spoty z internecie. Z uwagi na kontrowersyjność wydarzenia i problemy związane z kuratoryjnymi kontrolami w latach poprzednich, w tym roku „Tęczowy piątek” obchodzony jest po cichu.
Ale też w niektórych szkołach alternatywą dla tęczowego wydarzenia, są „Białe piątki”. Początkowo pod tą nazwą kryły się działania związane z ochroną życia poczętego. Teraz w niektórych miejscach mają za zadanie zwrócić uwagę na wartości płynące z konserwatywnego modelu wychowania i tradycyjnych związków – kobiety i mężczyzny.
W tym roku dodatkową trudność sprawia fakt, że „Tęczowy piątek” wypada w ostatni dzień nauki przed przerwą związaną z dniem Wszystkich Świętych. Wśród dzieciaków od kilku lat coraz popularniejsze staje się Halloween, przebieranki i zabawa w „Cukierek albo psikus”. W części szkół organizuje się wówczas dyskoteki albo np. mówi się dzieciom, by dla zabawy ubrały się na pomarańczowo (tak jak np. w dzień solidarności z osobami niskorosłymi na zielono a z dziećmi z autyzmem – niebiesko).
Z drugiej strony słyszalne są głosy, że Halloween to nie zabawa a niebezpieczne igranie z szatanem. A samo świętowanie, to zapraszanie go do swojego życia. Zwolennicy takiego podejścia do sprawy wolą raczej, by dzieci przebierały się za świętych, w szkole organizowane były Chrystoteki. A codzienna zabawa to dobre uczynki zamiast psikusów.
