W dzieciństwie Elżbieta uczyła się w zasadzie tylko czytania, pisania, francuskiego, gry na pianinie i tańca. Jej guwernantką była Szkotka Marion Crawford. Gdy Jerzy VI został królem, a Elżbieta była brana pod uwagę jako spadkobierczyni, zaczęła uzupełniać swoje wykształcenie. W 1938 r. zaczęła studiować historię konstytucji i prawo u Henry’ego Martena, wicerektora Eton College. Pobierała także lekcje religii u arcybiskupa Canterbury.
Podczas II wojny światowej późniejsza królowa wstąpiła do Pomocniczej Służby Terytorialnej, gdzie uczestniczyła w kursie obsługi pojazdów (kierowca i mechanik). I choć sama prowadziła samochód i znana była jej miłość do motoryzacji, nigdy nie miała prawo jazdy. Nigdy też nie podeszła do egzaminu, by je uzyskać.