Inwestycja w badania i rozwój

Każdą z uczelni oceniało 15 wybitnych ekspertów. Byli to m.in. rektorzy, prezydenci lub prorektorzy takich uczelni jak Uniwersytet w Getyndze, Uniwersytet w Amsterdamie, Uniwersytet w Aarhus, Uniwersytet w Manchesterze czy Uniwersytet w Southampton.

We wnioskach konkursowych uczelnie przedstawiły m.in. analizę własnego potencjału oraz plany rozwoju. Obejmowały one przede wszystkim zwiększenie wpływu działalności naukowej uczelni na rozwój światowej nauki, wzmocnienie współpracy badawczej z ośrodkami naukowymi o wysokiej renomie w skali międzynarodowej, podniesienie jakości kształcenia studentów i doktorantów. Prezentowano także pomysły na poprawę polityki kadrowej na uczelni, a także podniesienia jakości zarządzania uczelnią.

Uczelnie musiały także wskazać priorytetowe obszarów badawcze, w ramach których będą prowadzić intensywną działalność naukową.

We wnioskach oceniano nie tylko wkład merytoryczny, ale także to, czy przedstawione cele przyczynią się do podniesienia międzynarodowej rangi uczelni.

Wygrana w konkursie jest równoznaczna z podwyższoną (w stosunku do 2019 r.) o 10 proc. subwencją. Nie jest to jednak podwyżka przyznana raz na zawsze. W 2023 r. zostanie przeprowadzona ewaluacja śródokresowa, a w 2026 r. końcowa. Po tym okresie uczelnie mają możliwość przedłużenia finansowania na kolejne lata (do 2032 r.). Co najmniej dwie szkoły wyższe, które uzyskają negatywny wynik lub znajdą się na najniższych miejscach listy rankingowej po ewaluacji, nie otrzymają dalszego finansowania. Zwolnione w ten sposób miejsca będą mogły zająć uczelnie lub federacje, które wygrają kolejny konkurs. Odbędzie się on w 2026 roku i skierowany będzie do tych ośrodków akademickich, które nie były finansowane w ramach pierwszego konkursu.

Uczelnie, którym nie udało dostać się do grona dziesięciu najlepszych, za udział w konkursie otrzymają jednak subwencję podwyższoną o 2 proc.